Home

Home is where the heart is?
Wat betekent dat eigenlijk, je thuis voelen? Heeft dat te maken met een fysieke plek, een land, een specifiek huis of de mensen met wie je samenwoont? Of heeft het meer te maken met een algemeen gevoel van veiligheid, zekerheid, kalmte, erbij horen en je geborgen voelen? Of is het beide? Het zijn vragen die de afgelopen weken meerdere keren voorbij kwamen in mijn bewustzijn. Met miljoenen mensen op de vlucht wereldwijd, kan het onderwerp van ‘thuis’ bijna niet aan je voorbij zijn gegaan. Eigen huis en haard ontvluchten, vanwege continue dreiging. Alles achterlaten met de hoop op een veilig onderkomen. Zoveel onzekerheid, zoveel angst, trauma en wanhoop. Iets wat je niemand gunt en wat velen van ons zich haast niet kunnen voorstellen…

As Above, So Below…
En toch is het zo dichtbij. En is het altijd zo geweest. Zal het ook altijd zo blijven? Ik voel me machteloos bij het zien van alle beelden. Niet alleen vanwege oorlog zijn mensen op de vlucht, maar ook Moeder Aarde zorgt voor heel wat onheilspellende situaties. Overstromingen in Australië en Nieuw-Zeeland dwingen bewoners uit hun veilige omgeving, op weg naar? Who knows. Ons gezamenlijke ‘thuis’, planet Earth schreeuwt om aandacht, maar is er iemand die luistert? De extreme onrust in de wereld zet me aan het denken. ‘’As Above, So Below. As Within, So Without. As the Universe, So the Soul’’. Alles wat zich in onze collectieve realiteit afspeelt, is in mijn ogen een projectie van wat zich binnenin onszelf beweegt. Staat de huidige staat van de wereld dan symbool voor de onrust in onszelf? Voor het onveilige klimaat van binnen, waar we niet in kunnen aarden, in kunnen gedijen? Wat onze gezondheid, onze levens bedreigt?!

Let there be light!
Wat doen we onszelf aan? En belangrijker, wat kunnen we doen om dit te veranderen? Om dit om te draaien? Onderzoek door antropoloog Polly Wiessner* toont aan dat onze voorouders toen ze eenmaal geleerd hadden vuur te beheersen, het niet alleen gebruikten om te koken maar het ook begonnen te gebruiken voor het vertellen van verhalen. Het extra licht stelden mensen na zonsondergang in staat om te verbinden. Naast de alledaagse bezigheden om te overleven, kon men nu connecten op een hoger niveau. Er ontstonden gevoelens als begrip, vertrouwen en sympathie. Wat weer resulteerde in een dieper gevoel van community, een gevoel van thuiskomen.

Life is a paradox
We leven in het jaar 2022. Bij elkaar opgeteld is dit een 6. De 6 is volgens de numerologie verbonden met zaken als harmonie, universele liefde, community, empathie en zorgzaamheid. Het tegenovergestelde van wat we nu zien gebeuren hoor ik je denken. En toch hebben afschuwelijke gebeurtenissen vaak de neiging om ons als geheel dichter bij elkaar te brengen. Het leven is een paradox. En paradoxen dagen ons uit om anders naar een situatie te kijken. Als ik om me heen kijk valt het me op dat gevoelens van machteloosheid en woede, worden omgezet in actie. Intense emoties veranderen in brandstof om te helpen. 

Live and let live
Laten we het huidige klimaat en de energie die in de lucht hangt gebruiken als kans voor meer bewustwording. Laat het onze ogen openen, zodat we kunnen inzien dat deze heersende donkerte er juist is om ons wakker te schudden voor een diepere waarheid. Een waarheid van liefde. Voor onszelf en elkaar. Laten we de handen ineen slaan om elkaar te dragen in plaats van te vernietigen. Laten we de stukken in onszelf, die moeilijker zijn om te verteren, toelaten. Omarmen. Zachtheid en compassie geven. Want pas wanneer we ons thuis voelen bij onszelf, kunnen we de ander ook welkom heten.

Laten we een leven creëren waar we ons veilig voelen. Onszelf kunnen zijn en elkaar laten zijn. Waar we leven en laten leven. Net zoals onze voorouders, samen komen in het licht.

 "The ache for home lives in all of us, the safe place where we can go as we are and not be questioned."

 - Maya Angelou

*Bron: https://positiveprescription.com/home-for-the-holidays/